تفاوت گرسنگی احساسی و گرسنگی فیزیکی

همشهری آنلاین: گرسنگی احساسی آنقدر قویست که تشخیص تفاوت آن از گرسنگی فیزیکی دشوار است و به‌راحتی با گرسنگی فیزیکی اشتباه می‌شود. اما شواهدی وجود دارد که با دنبال کردن آن‌ها می‌توانیم این دو را از هم تفکیک کنیم.

گرسنگی احساسی ناگهان به سراغ انسان می‌آید. در واقع این احساس به ناگاه و به محض حس احساسی ناخوشایند، حس می‌شود و تمام بدن را تحت تأثیر خودش قرار می‌دهد. از سوی دیگر گرسنگی فیزیکی به تدریج به سراغ انسان می‌آید. تمایل به خوردن غذا به شکل یک خواسته ناگهانی یا نیاز آنی زمانی است که دچار گرسنگی احساسی می‌شویم و بدن غذا را به شکل یک پاداش می‌طلبد (مگر این که مدت طولانی از آخرین وعده غذایی‌مان بگذرد).

گرسنگی احساسی غذاهای دم دستی را می‌پسندد. هنگامی که از نظر فیزیکی گرسنه می‌شویم خوردن هر چیزی برایمان لذت‌بخش است - چه این غذا از نوع سبزیجات باشد یا از نوع غذاهای گوشتی. اما زمانی که دچار گرسنگی احساسی می‌شویم غذاهای دم دستی یا اسنک‌های شور یا شیرینی پاداشی فوری برای فرو نشاندن احساس است. ممکن است در این زمان احساس کنیم که نیاز به خوردن پفک یا پیتزا یا چیزی شبیه این‌ها داریم.

گرسنگی احساسی اغلب به خوردن بی‌رویه و بدون فکر می‌انجامد. پیش از آنکه بدانیم یک بسته بزرگ چیپس یا یک کاسه بزرگ بستنی خامه‌ای را خورده‌ایم بدون آن که به آن توجه کنیم یا این که کاملاً از خوردنش لذت ببریم. هنگامی که با خوردن غذا به گرسنگی فیزیکی پاسخ می‌دهیم بیشتر متوجه کاری هستیم که داریم می‌کنیم.

زمانی که به گرسنگی احساسی پاسخ می‌دهیم با سیر شدن هم ارضا نمی‌شویم و اساساً احساس سیری اثری در توقف خوردن غذا و خوراکی ندارد. بلکه بیشتر و بیشتر می‌خواهیم و اغلب زمانی که به صورتی ناخوشایند سیر و پر شده‌ایم، دست از خوردن می‌کشیم. در صورتی که گرسنگی فیزیکی نیازی به پر شدن ندارد و زمانی که معده‌مان پر شد احساس رضایت می‌کنیم.

منشأ گرسنگی احساسی معده‌مان نیست. بیشتر از آنکه حس کنید که غولی گرسنه در معده‌مان جای دارد یا روده بزرگ روده کوچکمان را می‌خورد، این احساس گرسنگی کاذبی است که در ذهن ما موج می‌زند یا در مغز می‌چرخد. ما در واقع به مزه‌ها یا بوها یا بافت غذایی خاص فکر می‌کنیم که باعث می‌شود در زمان احساس ناراحتی به غذاها روی بیاوریم و از آن‌ها مدد بجوییم.

گرسنگی احساسی اغلب به پشیمانی، احساس گناه، یا شرمساری می‌انجامد. هنگامی که برای برطرف کردن احساس گرسنگی فیزیکی غذا می‌خوریم، کمتر پیش می‌آید که احساس شرمساری یا گناه کنیم؛ زیرا بدنمان آنچه را می‌خواهد به دست می‌آورد. اگر احساس گناه می‌کنیم احتمالاً به این معنی است که به دلایل گرسنگی فیزیکی غذا نمی‌خوریم؛ بلکه مشکل روحی ما ریشه در این نوع تغذیه دارد.

محرک‌های خوردن احساسی‌مان را بشناسیم

چه موقعیت‌ها، مکان‌ها، یا احساساتی هستند که برای رهایی از آن‌ها به غذا روی می‌آوریم؟ بیشتر خوردن‌های از روی احساس به احساسات ناخوشایند و ناراحت‌کننده مربوط می‌شوند؛ اما حتی احساسات بسیار خوب هم این مشکل را پیش می‌آورند، مثل زمانی که برای رسیدن به یک هدف خودمان را مهمان می‌کنیم یا به هر دلیلی خودمان را به یک خوردنی مهمان می‌کنیم و به خودمان پاداش می‌دهیم. علت‌های معمولی خوردن از روی احساس عبارتند از: